Spannende momenten op weg naar Chapada Diamantina!

Om 5 uur ging de wekker. Om half 7 moest ik op het busstation zijn om de bus te pakken naar Lencois, een dorpje aan het begin van het schitterende park Chapada Diamantina! Mijn koffer kon ik gelukkig achterlaten in het hostel.

Voordat de bus vertrok, besloot ik nog even te gaan pinnen. Na het intoetsen van mijn pincode gaf het apparaat aan dat ik al over mijn maximale opnamelimiet voor die dag heen was. Ik kreeg het direct volledig benauwd. Ik ben al meerdere mensen tegengekomen die hebben meegemaakt dat hun pinpas geskimd was. Ik ging er dus vanuit dat dit de enige mogelijkheid kon zijn dat ik over mijn opnamelimiet heen was. Mijn hersenen gingen heel snel denken... Ga ik op de bus stappen? Of ga ik iets anders doen? Ik besloot, na meerdere scenario's door mijn hoofd te laten spelen, om terug te gaan naar mijn hostel. Als ik niet meer aan geld kon komen, kon ik beter in Salvador blijven, want dat is waar ik een vliegtuig vandaan moet pakken. Als ik in Lencois zat, zonder geld, kon ik ook niet meer terug naar Salvador. Eenmaal in het hostel aangekomen, heb ik mijn moeder laten bellen met het bedrijf van mijn creditcard. En ik had gelukkig nog een bankpas in mijn koffer zitten, die nog in het hostel in Salvador stond. Na een hoop gedoe bleek uiteindelijk dat de creditcard mogelijk licht beschadigd was en er gelukkig niets geskimd was! Bij een andere bank kon ik wel geld opnemen, dat heb ik dan ook maar gedaan.

De volgende stap was om terug naar het busstation te gaan en te hopen dat ik nog een ticket kon krijgen voor de bus van 13 uur. Geluk bij een ongeluk was het gewoon mogelijk en heb ik zelfs niet hoeven te betalen voor mijn ticket. Nu moest ik alleen 4 uur tijd doden op het busstation. Gelukkig was er vlakbij een groot winkelcentrum. En ook het internetcafé op het station heeft goed geholpen bij het doden van de tijd.

Natuurlijk kon ook deze busrit niet van een leien dakje gaan. Na een uur of 4 in de bus te hebben gezeten, hoorde we een enorme knal. Het moest voor mijn gevoel wel een klapband zijn, of we hadden iets enorm hard geraakt. Maar het viel mee, 1 van de schokdempers was kapot, tenminste als ik het goed heb begrepen.

Om 21 uur kwamen we na een paar uurtjes vertraging, eindelijk aan. Gelukkig zaten er achter mij een paar hele lieve Braziliaanse meiden die redelijk goed Engels spraken. Zo doende was er af en toe gezellig wat te kletsen en konden de meiden mij helpen om een Braziliaanse man te vragen waar mijn hostel was. Deze man is helemaal mee gelopen naar mijn hostel, ik heb hem daarom maar 10 reaal gegeven en de man/jongen erg blij gemaakt.