Terug in Nederland

En inmiddels ben ik alweer een geruime maand terug in Nederland, maar ik ben jullie nog steeds mijn laatste verhalen verschuldigd. Zoals jullie hebben gelezen zijn we naar Mzoli’s geweest. Dit is een “restaurant” in Gugulethu. Je gaat in de rij staan om vlees te halen, je krijgt een bonnetje en het vlees. Het vlees breng je naar de braai waar ja (met geluk) na 20 minuten je vlees gaar en wel terug krijgt. Echter was dat bij ons niet het geval, ik ben wel 4x terug gegaan om het vlees te halen en steeds lag het er nog niet eens op! De 3e keer was ik even wat bozer geworden en dat het resultaat dat de 4e keer het vlees er eindelijk op lag maar nog steeds niet klaar was. Omdat ik weer zat te klagen hadden ze mij mee gevraagd naar achteren om het te laten zien. Want je zag maar 2 braaitjes, maar ze hadden achter nog een kamer met nog wel 9 braaitjes waar allemaal mannen hard aan het werk waren. Na nog eens 5 minuten was het vlees eindelijk klaar! Een grote schaal met vlees… Zag er ongelofelijk vies uit! Maar het smaakte HEERLIJK!!! Na het eten was het nog gezellig dansen en kletsen met andere mensen en mensen uit de township, het was erg gezellig!
Ook mijn laatste werkweek was aangebroken, de puntjes op de i zetten bij mijn stage opdracht. Overdacht doen naar Tariq, mijn vervanger. En op de donderdag sloot ik voor het laatst mijn computer af op het werk, want de volgende dag hadden we een afscheidsfeest van het werk op een cruise! Het was heel gaaf, allemaal promotors, mijn collega’s van kantoor, Darren en een paar mensen van een klant van ons waarmee ik nauw heb samengewerkt. Heerlijk wat gegeten, gezwommen, gedanst en gezongen. En als klap op de vuurpijl moest ik na een mooie afscheidsspeech van Darren, ook nog eens zelf speechen! Toen we weer aangemeerd waren zijn we naar een bekend Italiaans restaurant gegaan waar ik een heerlijke pasta heb gegeten. En als nagerecht kregen we een shotje, en dat shotje heette chocolate cake en ja het smaakte ECHT naar chocolade en naar cake! Heerlijk! Dat werd dan ook het shotje van dat weekend! Na het eten zijn we even naar huis gegaan om even om te kleden en nog even te gaan stappen met mijn collega’s. Janneke, Linda, Nadesh en Stefan gingen ook gezellig mee! Toen kwam het eerste moment van afscheid nemen. De eerste collega’s die ik mogelijk nooit meer ga zien.
Vanaf heden wordt het nog drukker dan het al was, er zijn nog zoveel dingen die ik wil zien en doen, dat Janneke en ik een drukke planning hebben gemaakt voor de rest van de week. Zo gaan we vandaag (zaterdag) naar Castle of Goodhope, dat is het kasteel van Kaapstad en heeft de vorm van de typische stervormige stadsmuren, elk punt had een naam en voor de Bredanaren onder ons, ook nog eens hele bekende namen. Namelijk Nassau en verder nog; Oranje, Leerdam, Buuren en Catzenellebogen. In het kasteel waren veel tentoonstellingen onder andere met meubelen van uit allerlei tijdsperken zoals Biedermeier, Empire, Barok en Rocco. Ook waren er verschillende schilderijen te zien, tentoonstellingen over het leger en tenslotte nog een tentoonstelling over het carnaval van Kaapstad. Dat is niet gelijk met onze jaarlijkse carnaval, maar elke 2e van januari ook wel second new year genoemd. Het stamt nog uit de slaven tijd, op 2 januari was de enige dag van het jaar dat de slaven ook vrij waren. Deze dag werd dan ook groots gevierd met parades door de stad heen. Deze traditie leeft nu nog voort, maar nu met grote parades met grote praalwagens met zoveel mogelijk glitter and glamour! Dit was dan ook een indrukwekkende tentoonstelling. Als klap op de vuurpijl heb ik een kanon af mogen vuren, dit was erg spannend! Toen we net binnen waren hoorden we een enorme knal. Ik zat bijna door het 3 meter hoge plafond heen van de schrik. Toen de man die bij die tentoonstelling hard begon te lachen. Hij legde uit dat het een kanon was die afgevuurd werd, want elk uur wordt er op zaterdag een kanon afgevuurd voor het goede doel. Een uur later wilde we dit dan ook gaan aanschouwen, toen de man die het kanon zou afvuren vroeg of iemand anders misschien het kanon wilde afvuren voor 100 rand die aan het goede doel werd gegeven. Ik keek om mij heen om te zien of er ook maar iemand was die er op reageerde, maar nee hoor, niemand reageerde. Hij vroeg het nog een keer en toen dacht ik, hoe vaak zou je een dergelijke kans nou krijgen? Dus ik stak mijn hand op. Na een korte instructie klonk er een enorme knal en had ik een flinke stoot adrenaline door mijn lijf heen.
Hierna zijn we naar het district Six museum geweest. District Six was een wijk waar alle kleurlinge en zwarte mensen woonde met veel te grote gezinnen in veel te kleine huisjes. Tot de overheid besloot dat het een witte wijk moest worden en alle huizen ging plat gooien, waardoor mensen dakloos werden, geen dak meer boven het hoofd hadden, er speciale witte en zwarte parkbankjes werden ontwikkeld enzovoorts. Dit was erg indrukwekkend allemaal. En omdat, volgens de overheid, dit museum de overheid aanvalt, krijgen ze geen geld van de overheid voor het museum, maar moeten ze het hebben van giften. Zo krijgen ze bijvoorbeeld elk jaar een gift van het Prins Claus fonds.
Om de dag af te sluiten zijn Janneke en ik naar Green market square gegaan een markt waar je allerlei typische Afrikaanse dingetjes kan kopen. Ook erg leuk en ik heb mijn souvenirs hier dan ook flink uitgebreid! Maar toen we de auto hadden geparkeerd hoorden we een hoop getrommel om de hoek van Longstreet. We zijn dus even gaan kijken en daar zaten allerlei mensen met elkaar op zo’n trommel te trommelen. Ze nodigde ons al uit mee te doen, maar met mijn muzikaliteit sloeg ik over, Janneke heeft wel mee gedaan. Dat was erg leuk om te zien. Op de markt aangekomen waren de mensen aan het hangen en duwen aan hun eigen stand tegen te houden. Het waaide namelijk erg hard en met elke windvlaag hoorde je dingen vallen en breken. Heel erg als je bedenkt dat die spullen vaak de enige inkomsten zijn!
Toen we weer genoeg geld hadden uitgegeven zijn we naar huis gegaan om ons om te kleden, we hadden namelijk een afscheidsfeest op Highlevel road in het thema: Hippie! Dus we moesten ons even Hippie klaar maken! Het was een erg leuk feest en naderhand zijn we dan naar de hoogste club van Kaapstad geweest. Een club in een wolkenkrabber op de 31e verdieping met een schitterend uitzicht over Afrika heen. Sanne, Luuk en ik hadden de smaak goed te pakken daar en hebben heel wat heerlijke chocolate cake shotjes gedronken. We hebben heel veel lol en plezier gehad. Ik geloof zelfs dat het de leukste uitgaans avond in 6 maanden tijd was! Helaas was het einde iets minder, want aan het einde van de avond bleek dat mijn telefoon uit mijn zak was gestolen. Met Stefans telefoon nog een aantal keer gebeld, maar mijn toestel stond al uit. Ook hebben we de club, toen hij al eenmaal was gesloten, nog helemaal nagezocht. Maar helaas, nergens te bekennen.
De volgende dag zijn Janneke en ik weer eens vroeg opgestaan, we gingen kijken of we de Tafelberg op konden, dat hadden we de dag ervoor ook wel gewild, maar met de hoeveelheid wind die er stond hebben we het niet eens meer geprobeerd. Vandaag leek het windstil, maar toen wij daar aankwamen hadden ze net de kabelbaan dichtgegooid omdat het weer te hard waaide, terwijl Janneke en ik dat niet eens voelde! Dus zijn we maar andere dingen gaan doen, we wilde nog heel graag naar het Bo-Kaap museum. Dus dat was het volgende station, maar daar kwamen we erachter dat het museum op zondag gesloten was! We hadden maar geen geluk! Maar we hebben nog wel wat prachtige foto’s kunnen maken van de mooie gekleurde huizen daar. Vervolgens zijn we doorgereden naar Houtbay, Janneke had daar een keer heerlijk gegeten, dus dat gingen wij ook proberen. We hebben heerlijke vis op, want daar staat Houtbay ook om bekend. Daarna zijn we nog wat gaan rondlopen om vervolgens een zeehond te ontdekken die de gezelligheid van de mensen kwam opzoeken. Janneke en ik wilde natuurlijk ook even met dit prachtige beest op de foto! Nadat we een lekkere wandeling hadden gehad met het zand dat zo hard tegen onze benen waaide dat het pijn deed (en we eindelijk begrepen waarom de kabelbaan was gesloten) zijn we naar een markt op houtbay gereden. Dit zou een leuke mooie markt moeten zijn, maar eigenlijk vonden we er vrij weinig aan! Eenmaal thuis voelde Janneke zich niet lekker en is even op bed gaan liggen. Ik zou met de rest eerst wat gaan eten bij Linda, Nadesh en Robert om daarna naar Goldfish te gaan, maar we hebben besloten om maar gewoon lekker film te gaan kijken en thuis te blijven. Op maandag Is Janneke naar haar werk gegaan om nog even een afsluitend gesprek te houden, ik ben met Linda en Sanne aangiftes gaan doen. Ik moest nog aangifte doen voor mijn telefoon voor de verzekering, Linda van haar leren jas die iemand anders heeft mee genomen bij het uitgaan een keer en Sanne voor haar zonnebril die ze ergens had laten liggen. Na de aangiftes zou ik Janneke gaan ophalen om vervolgens naar Kaap de goede hoop te rijden, maar het duurde wel erg lang voordat ik iets hoorde van Janneke. Ik ben opgegeven moment naar Linda gegaan en heb even gezellig wat met haar gedronken. Uiteindelijk belde Stefan om te vragen of we mee naar Waterfront gingen, dus dat hebben we gedaan. Onderweg belde eindelijk Janneke op dat ik haar kon komen halen! Op Waterfront hebben we nog meer souvenirs gekocht voor het thuisfront en ik had voor iedereen nog iets kleins gekocht. Op Waterfront hebben we nog even heerlijk geluncht. Na de lunch zijn we naar huis gegaan, waar we nog even lekker hebben gedronken en vroeg naar bed gegaan, want de volgende dag was de grote dag!
Ja, op dinsdag zijn we eindelijk gaan paragliden! We moesten er om 10uur zijn, maar we zijn eerst naar de Tafelberg geweest, we hadden helaas niet genoeg tijd om hem op te gaan, maar we hebben wel alvast onze kaartjes gehaald. Daarna zijn we in de stad ons geld gaan pinnen voor het paragliden en naar Lions Head gereden. Daar moesten we nog even wachten en daar kwam dan na een aantal minuten wachten een scootertje aan met een man erop en een berg bagage achterop. Nadat hij zijn bagage had afgedaan, ging hij nog even iemand halen. Deze persoon moest die berg bagage van 32 kilo ruim 450 meter, ca. 30minuten, naar boven dragen, ik had het zonder bagage al zwaar! Eenmaal boven aangekomen moesten we gaan wachten tot de wind goed was. Uiteindelijk hebben we ruim 3 uur boven op de berg zitten wachten, maar toen was de wind wel eindelijk goed! Ik ben als eerste gegaan, Janneke vond het namelijk wel erg spannend en daarom ben ik eerst gegaan. Daar sta je dan, op een schuin aflopend stuk waar je straks vanaf gaat rennen in de hoop dat de parachute de lucht in gaat en ons optilt. Vol overgave rende ik naar beneden en voelde mij vervolgens de lucht in getild worden. Toen we eenmaal echt in de lucht zaten kon ik gaan zitten en was het alleen maar genieten van het pracht uitzicht! Dit was een geweldige uitdaging en ik had nooit gedacht dat ik zoiets zou gaan doen, maar ben enorm trots op mijzelf. Eenmaal op de grond geland zijn we met de taxi terug gegaan naar Lions Head. Waar Janneke net naar benden kwam gelopen. Janneke vond het helaas toch te spannend om te gaan. Het was ook echt heel eng om van een berg af te rennen, dus dat begrijp ik wel! Toen we eenmaal beneden waren zijn we door gereden naar Tafelberg waar we na 6 maanden dan eindelijk op gingen! Persoonlijk ben ik van mening dat Lions Head mooier uitzicht heeft dan de Tafelberg, maar je moet een keer op de Tafelberg zijn geweest natuurlijk! En dan is het weer tijd om terug naar huis te gaan, want vanavond hebben we ons eigen afscheidsfeest, met een braai. Mijn baas kwam ook langs met 3 collega’s, Heidi, Oat en nog veel meer mensen. Het was heel erg gezellig!
Op woensdag was onze een na laatste dag aangebroken, maar voor huize Mallorca en Stefan was het de laatste dag, daarom zijn Janneke en ik maar begonnen om net als hun onze koffers in te pakken, daar zijn we de hele dag mee bezig geweest en om de laatste avond van hun te vieren zijn we uiteten gegaan en hebben we ze naar het vliegveld gebracht, morgen is het onze beurt!
Donderdag 27 januari 08.00uur ’s ochtends lopen Janneke en ik al over Waterfront omdat we daar de Sightseeing bus willen pakken door Kaapstad heen. Met deze bus tour konden wij nog even mooi foto’s van de stad maken en hoorde we gelijk even de hele geschiedenis van Kaapstad. Erg interessant dus! Zo reden we door Waterfront, district Six, centrum, langs Bo-kaap, Tafelberg, Campsbay, Seapoint, greenpoint en uiteindelijk weer terug in Waterfront. Om 12 uur waren we terug in Century City waar Sanne en Yolander (de schoonmaakster) op ons zaten te wachten, want met al het inpakken kwamen we erachter dat we wel erg veel spullen hadden die we niet meer gingen meenemen naar Nederland. Deze spullen hebben we allemaal aan Yolander gegeven, we hebben Yolander met de spullen naar huis gebracht, we zagen daar ook voor het eerst haar huis en haar salon. Ze woont in een huis dat nog niet groter is dan onze woonkamer en daar woont ze dan met een ander gezin samen. Ze slaapt samen met haar zoontje en man in een 2 persoons bed, want haar kamer is maar net iets groter dan een 2 persoons bed. De auto was met al dat spul afgeladen vol! Sanne en Yolander moesten zelfs op spullen gaan zitten omdat er op de achterbank nauwelijks plek meer was. Na de rondleiding van Yolander zijn we naar Stellenbosch gereden, waar we eerst nog een heerlijk broodje zalm zijn gaan eten, omdat Janneke en ik daar al die tijd over zaten op te scheppen en hij was weer net zo lekker als altijd! Toen konden we het laatste puntje op ons lijstje afstrepen, namelijk wine and chocolate tasting! We kregen verschillende soorten wijn te proeven en bij de laatste drie wijntjes kregen we drie stukken chocolade te proeven. Naast dat het erg lekker was, was het ook erg gezellig met zijn drietjes. Het was een prachtig stuk land van de farm, dus het was echt even genieten! Thuis zijn we nog even foto’s gaan maken van Canal Walk en een fotolijstje gaan kopen voor Oat. Want hij kreeg van ons als afscheidscadeautje een fotolijstje met een foto van de mensen van Century City cadeau. Maar eerst zijn we even lekker gaan dineren bij Mama Africa, hier moest ik nog steeds een keertje gaan eten vanwege hun beruchte mixed grill, die ik dan natuurlijk ook heb besteld. Met krokodil, struisvogel, kudu en springbok vlees. Erg lekker en leuk om een keer geprobeerd te hebben! Na het eten zijn we nog even Signal Hill opgereden, omdat ik daar nog nooit was geweest. Het vervelende was dat het al donker was, dus dat je niet veel meer dan schitterende lichtjes van de mooie stad zag. Maar toch was dat uitzicht ook nog erg prachtig! Toen was het tijd om de auto terug te brengen naar het verhuur bedrijf. Waar we werden opgehaald door Oat en naar huis zijn gereden om de koffers te pakken en naar het vliegveld te gaan. Op het vliegveld aangekomen waren Roxanne, Heidi en Darren ook nog even langs gewipt om afscheid te nemen van ons. Het was emotioneel, maar wel heel erg fijn.

14 uur later stonden we op het vliegveld in Düsseldorf, waar we tot onze vreugde onze familie weer konden omarmen. Babette was ook mee gekomen met mijn moeder en broer. Op weg naar huis kreeg ik zo’n zin in een frikandel speciaal, dat we nog even naar de snackbar zijn gegaan. En eenmaal thuis aangekomen zie ik daar een heel groot spandoek buiten hangen met de tekst: Welkom thuis Astrid, en nu blijven hè!!! En daarvoor stonden allemaal mensen! Ja hoor, mijn moeder had het weer voor elkaar gekregen om allemaal mensen uit te nodigen voor mijn terug komst. Zo werd mijn eerste avond in Nederland gelijk ook een hele late, maar erg leuke avond!

Ik ben blij terug te zijn in Nederland, maar ik heb wel een stukje van mijn hart in Zuid-Afrika en dan met name in Kaapstad achter gelaten! En de mensen die ik daar heb ontmoet ga ik ongelofelijk missen!

Heel veel liefs, maar deze keer vanuit het koude Nederland!

Astrid