Andere helft van de reis

Hogsback Maandag 16 augustus,
Vandaag weer heerlijk uitgerust! Vandaag gelukkig even niet in de auto zitten en dan zeker geen uren. Eerst heerlijk ontbeten in het zonnetje die langzaam aan het doorbreken was, met een prachtig uitzicht op de bergen. Daarna moesten er nieuwe accomodaties geboekt worden voor onze verdere trip! Anders dan waren we van af morgen dakloos! Nou moeten we wel inburgeren, maar dat is toch een beetje het andere uiterste! Dus zijn we een paar uur bezig geweest met boeken! Nu hebben we onze accomodaties als geboekt tot aan Dophinscoast. Daarna moeten we nog even verder kijken.
We hebben vandaag een hele lange hike gedaan! Eerst langs een hele grote en beschermde boom van wel 38m hoog. Ik weet het! Het valt aardig tegen als je kijkt naar de bomen in Amerika. Maar toch indrukwekkend! Na nog een stuk lopen kwamen we bij een waterval, maar om die goed te kunnen zien moesten we een aantal meters klimmen, na ongeveer 30m geklommen te hebben, een schaafwond op Jannekes voet, een aantal keer wegglippen van de rotsen, een aantal splinters, wiebelende stenen, enzovoorts, haakt Janneke af, omdat het nog steiler en gevaarlijker ging worden. Omdat ik ook niet zulke geweldige klimschoenen aan had en Janneke niet alleen wilde laten, ben ik ook gestopt. De ouders van Janneke zijn nog even doorgeklommen, om vervolgens bij een grote rotspartij aan te komen waar op dat moment niet heel veel water afstroomde. Dus voor wat dat betreft waren Janneke en ik blij dat we dat risico niet hadden genomen. De afdaling ging wat soepeler en de hike ging verder naar een volgende waterval, madonna and child falls. Hier was gelukkig een heel pad en trapjes aangelegd, waar wel eens waar hier en daar een trede miste, maar toch een stuk makkelijker te beklimmen was en we hier wel bij de waterval zijn gekomen. En een mooie waterval! Heel hoog, heerlijke zon en water! De lange wandeling zeker waard! Maar! We hadden er al zeker 4 km opzitten en we waren nog niet terug bij onze kamer! Voor de zekerheid maar besloten om over de weg terug te lopen in plaats van de Hike route terug door het bos. Na 10 minuten worden we ineens achtervolgt door een kei hard rennende jongen die ons even daarvoor bij de Falls nog een hike stok had aangesmeerd. We hadden er niet echt over nagedacht tot dat hij ons eindelijk had ingehaald en één van ons had aangetikt. Hij had iets bij zich, namelijk mijn vest. Ik was hem nog niet eens kwijt! Maar hij had dus speciaal voor mijn vest, de afstand die wij in 10 minuten hadden gewandeld, ons achterna gerend. Daar was ik hem heel dankbaar voor! We hebben hem beloont door eerst wat te geven, maar uiteindelijk er nog maar zo’n stok bij te kopen! Die jongen was daar ook al heel blij mee!
Na 3km kwamen we EINDELIJK aan bij onze kamer, we hadden in totaal 7,5 tot 8 km gelopen/geklommen en niet over een egale weg! Heerlijk even bijgekomen in de kamer, om daarna onder het genot van een heerlijke Savannah nog even op internet te zitten om onder andere mijn lieve oma even te kunnen bellen met skype, want mijn oma heeft afgelopen dinsdag een operatie gehad aan haar rug. Dus ik moest even gaan kijken hoe het met haar gaat! En gelukkig knapt ze al goed op!
Van al dat wandelen wordt je erg hongerig en dus hebben we de dag afgesloten met een heerlijke pizza en een flesje wijn! Want de familie Cleven hadden ook nog wat te vieren! Na zo’n lange dag moet je toch maar op tijd en zeker als je al om 06.00uur er weer uit moet, dus kwam na het eten al snel een einde aan de dag.

Umtata Dinsdag 17 augustus,
Vandaag na een reis van 5,5 uur aangekomen in Umtata. Onderweg weer heel veel gezien! De townships lijken hoe oosterlijker hoe armer. Het vee staat vermagerd aan de weg te grazen en hier en daar ligt een dode aangereden hond op de weg. Rivieren staan droog en het groen is ver te zoeken! Als er dan een keer een klein beekje is dan staat het vol met dieren die staan te dringen om water en zich staan af te koelen midden in het water. Hier en daar worden akkers plat gebrand om de grond weer vruchtbaarder te maken. Kortom je merkt dan pas hoe goed mensen en dieren het toch hebben in Nederland.
Na deze indrukwekkende reis komen we aan in een levendige stad met overal kraampjes, mensen die over wegen lopen, mensen die geen verkeersregels kennen, wegen die over hoop liggen door weg werkzaamheden enzovoorts, net iets buiten umtata komen we aan bij een zandweggetje naar ons hotel. We hielden na alles dat we al gezien hadden ons hart vast. Naar toen we eenmaal ingecheckt en wel bij de kamers aan kwamen vielen onze monden open. In deze armoede hebben we een ongelofelijk luxe kamer en dat voor (omgerekend) maar € 20,00. Dat kom je in Nederland niet tegen.
Kamers zijn volgeladen met al onze spullen, natuurlijk moet je dan ook in Umtata nog wat dingen gaan doen, daarbij kan je het Nelson Mandela museum natuurlijk NIET laten liggen. We hebben hier gezien waar hij is opgegroeid, hoe hij zich is gaan bemoeien met de gelijkheid van mensen, waarom hij is opgepakt, waar hij 30 jaar gevangen heeft gezeten en wat er is gebeurd toen hij weer vrij kwam. Waar hij exact heeft vast gezeten gaan we nog zien in Kaapstad op robbeneiland, maar nu hebben we alvast een indruk gekregen. Om 4uur ging het museum sluiten en zijn we maar terug gegaan naar ons hotel. Nog even rustig een spelletje gedaan om vervolgens voor (omgerekend) € 13,- heerlijk te hebben gegeten, voor, hoofd en nagerecht!

Underberg, Woensdag 18 augustus,
En ook vandaag maar weer een aantal uur in de auto gezeten, helaas langer dan gepland! Maar ik zal eerst eens even bij het begin beginnen! Het was namelijk vandaag sowieso een behoorlijke pechdag, vanmorgen gingen we onze luxe doch goedkope hotelkamer maar eens afrekenen, wat blijkt nou? Het was geen 750R voor ons 4! Het Was 750R per kamer! Dus waren we het dubbele kwijt dan wat was gepland! Dat was dus even slikken! Maar goed, we hebben heerlijk geslapen, heerlijk ontbeten en heerlijk avond gegeten. Nog gezellig gekletst met de eigenaresse, enzovoorts! Dus uiteindelijk mogen we niet klagen. Onderweg hebben we, tegen de tijd dat we bij drakensbergen in de buurt waren, weer wat riviertjes gezien die wel water hadden en vee die in een wei van een boer liepen te grazen. Na dus een aantal uur gereden te hebben, hebben we voor de zekerheid maar even bij de tourist information nagevraagd hoe we bij Rocky mountain lodge konden komen (onze volgende accommodatie); “Na de rivier naar rechts” werd er gezegd. Dus, wij doen wat er werd gezegd en slaan de eerste rechts af naar een zandweggetje met keien heuvels enzovoorts, kortom een echte leuke offroad weg voor een 4x4, maar niet voor een normaal autootje!! Na 12 kilometer op dat weggetje hebbe we maar omgedraaid naar de main road, want het was een beetje gek dat we Rocky mountain lodge nog niet waren tegen gekomen. Gelukkig naderde bij het keren een politie auto, die ons eerst op onze kop gaf omdat we op die plek aan het keren waren, maar daarna heeft ze ons netjes de weg gewezen. Het was inderdaad niet dit weggetje! Het zat gewoon aan de main road en daar stond dan een bord met Rocky mountain lodge. Dus wij heel de weg weer terug! Als er weer een hoge heuvel kwam moesten we uitstappen. 12 km later, waren we weer bij de main road, op naar Rocky mountain lodge. We zijn gewoon op weg naar Underberg langs Rocky Mountain lodge, maar vanwege wegwerkzaamheden hebben we toen de borden niet kunnen zien. Maar goed, 2 uur na dat we bij Tourist Information zijn geweest kwamen we dan aan bij Rocky Mountain Lodge. Zoals bij bijna elk huis of accommodatie, stond ook hier een hek. De vader van Janneke, die op dat moment reed, stapte uit om op de bel te drukken. Toen het hek open ging, stapte hij weer in en reed door het hek heen. Waarna we werden verwelkomt door honden die rondom de auto gingen lopen en een hele diepe kuil in de weg, wat er weer voor zorgte dat we stil moesten staan tussen het hek. Wat wij alleen niet wisten, was dat het hek niet afstand bestuurd was misschien een oogje had, bleek dit hek na een halve minuut ongeacht wat dicht te gaan. Maar de auto stond daar nog! De vader van Janneke probeerde al snel weg te rijden, wat er dus voor zorgde dat het hek van achter naar voren kraste over de auto. We hebben eerst even lopen discussiëren met de eigenaresse over wie zijn schuld het toch was. Daarna kregen we te horen dat we een huisje hadden een paar kilometer verder op over een onverharde weg. Dus daar hadden we weinig zin meer in! We hebben bedankt hiervoor en zijn verder gegaan, terug naar Tourist information! Morgen neemt Rocky mountain lodge contact met ons op over de verzekering, want na een tijdje heeft ze eindelijk gezegd dat ze ging kijken wat ze kon regelen met haar verzekering.
In ieder geval, bij de tourist information kregen we een leuk adresje toegewezen, een paar kilometer verder op zat het dan. Eindelijk de eerste meevaller! Dit keer echt voor een lage prijs, laten we zeggen € 90,- per nacht in totaal. Vanavond maar heerlijk brood gegeten, met knakworsten en broodbeleg.

Underberg, donderdag 19 augustus,
Gister was het nog 29 graden en hebben we heel de dag in de auto gezeten, vandaag was het nog maar 5 graden en hadden we heel de dag de tijd! Helaas heeft het, naast het feit dat het erg koud was, hier ook nog heel de dag geregend! (voor ons voor het eerst in Zuid-Afrika en voor hier was het ook heel bijzonder) Daardoor kon het plan, dat we voor vandaag hadden, helaas niet door gaan! We zouden Lesotho bezoeken, maar vanwege de wolken heeft het geen nut, omdat je niets kan zien van boven. Daarom vandaag maar besproken voor morgen, alleen als het weer beter is. Het zou vanavond zelfs misschien zelfs gaan sneeuwen! Dus dat gaat wat worden! Daarover morgen vast meer!! Vandaag hadden we sowieso nog andere dingen te regelen. We moesten naar het politie bureau in Himeville om aangifte te doen van ons ongeluk van gisteren. Dat was ook echt iets dat we een keer moesten hebben meegemaakt! Er werd een accident form ingevuld, daarop stond de vraag welke nationaliteit we hadden, black, white, indian or other. Daar aan kan je dan toch zien dat de discriminatie hier nog steeds niet over is! Daarna zijn we naar cheesery geweest. Daar maken ze zelfs Gouda cheese!! Toch wel erg bijzonder! Haha. We hebben nog heerlijke feta kaas en andere kazen gekocht. Verder maar een tochtje gemaakt door de mistige bergen, de toppen van de bergen waren niet eens meer te zien! En als geweldige afsluiter hebben we heerlijk de rest van de dag bij de openhaard gezeten!! Dat was ook wel erg lekker en genieten. Helaas hebben we hier weer geen internet, maar met spelletjes en een goed boek, vermaak je jezelf zeker!

Underberg en Lesotho, Vrijdag 20 augustus
Vandaag was het, bijna als gewoonlijk, weer vroeg op staan. Om 7 uur stond er een mooie grote 4x4 voor de deur die ons een tour ging geven via Sani Pass naar Lesotho. Bij het open doen van de gordijnen viel mijn oog direct op de witte berg toppen! Dat was nog eens leuk! Dat betekend dat we, als de zon niet fel gaat schijnen, dat we sneeuw gaan zien! Maar dat betekend ook heel dik inpakken! Gelukkig hadden Janneke en ik gisteren nog, voor de zekerheid, een dikke jas gekocht. Een legging, met daarover een spijkerbroek en daarover een joggingbroek gingen over mijn benen. Vervolgens, een shirt met lange mouwen, een lang t-shirt, een vestje, een trainingsjack en de nieuwe jas. 2 Paar sokken en een paar sportschoenen. Nou… als ik het nu niet warm zou houden…
Nog geen 10 minuten onderweg en de jas was al weer uit! De auto had gelukkig een goede verwarming. Onze gids, Elias, die overigens echt de beste gids was die ik ooit heb gehad, vertelde velen verhalen. Wist over elk stukje dat we tegen kwamen wel weer iets te vertellen. Zo wist hij te vertellen dat de bomen, onderweg naar Sani pass, alleen bloeien van september tot april, maar dat ze dit jaar hebben gebloeid tot na het WK. Toch een grappig feitje!
Ook had het bedrijf waar wij hadden geboekt, de tour gedaan voor een groot gedeelte van het reisgezelschap dat is omgekomen in de vliegtuig crash in Tripoli. Onze gids had het jongetje dat het heeft overleefd met zijn familie in de auto, hij kon zich ook een stel herinneren dat op huwelijksreis was en over hoe gelukkig die twee waren. En nog meer mensen die zijn omgekomen. Het is voor hem best ingrijpend geweest vertelde hij.
Tegen de tijd dat we echt hoog kwamen, konden we gewoon echt de sneeuw aanraken. Het werd, toen we eenmaal op de Sani pass zaten, steeds enger! De bochten waren scherp, stijl en één en al ijs!! Ja, ik zal eerlijk bekennen, bij één bocht heb ik gevraagd of ik die alsjeblieft mocht gaan lopen. Bij het lopen ging ik wel gelijk onderuit, want de sneeuw daar is toch anders dan die in Nederland, ook de verse sneeuw is hier heel glad. In deze bocht was wel een waterval die ook helemaal bevroren was. Dat was ook een prachtig gezicht.
Eenmaal na het engste stukje van de hele reis, kwamen we aan in Lesotho. Ze hebben er geen computers, dus alles werd hand geschreven bij de border. Naast de border staat een pub, waar je lekker wat kan drinken en eten, maar waar wij even een sanitaire stop gingen houden. De waterleidingen waren daar helemaal bevroren, dus stonden er emmers met water om ermee te kunnen doorspoelen.
Verder op waren dorpjes, in deze dorpjes stonden rondavels, of te wel ronde kleine huisjes. Gemaakt van klei, stenen en het dak is gemaakt van klei en gras. Mensen hebben kleren aan gemaakt van lakens en sommige mensen hebben gewone, maar oude kleren aan. We zijn bij een gezin op bezoek geweest. Althans bij de vrouwen en kinderen, want de mannen waren onderweg met hun schapen of geiten, of waren op zoek naar eten. of ze waren stenen aan het zoeken. Deze mannen zag je dan ook overal lopen onderweg. In het dorpje vond je alleen vrouwen die bier en brood maakte en voor de kinderen zorgden. Onze gids heeft ons van alles verteld, de gastvrouw had ook voor ons speciaal brood gebakken en bier gebrouwen, waar wij van mochten proeven. Buiten waren kinderen aan het spelen, met een koortje van een jas. Ze hadden er heel veel plezier in, dat was heel mooi om te zien. Iedereen weet hoe graag ik met kinderen bezig ben, dus duurde het niet lang tot ik mij ook ging bemoeien met het koortje. Daarna had Janneke het handje klappen met hun uitgeprobeerd en de kinderen wilde niet anders meer dan met ons handje klappen. Toen we eenmaal weer gingen stonden alle kinderen ons uit te zwaaien met een brede lach op het gezicht. Tot dat Emmy nog even heerlijke liga fruitkicks ging geven die direct werden uitgedeeld aan de kinderen. De kinderen hadden daarna helemaal geen aandacht meer. Maar het was zo leuk om de kids zo blij te maken met zo weinig.
Op de weg terug naar de border, hebben we dan nog even heerlijk gegeten en gedronken in de highest pub of Africa. Ze hadden er heerlijke hamburgers en forel, dat moet zeker gezegd worden.
Onderweg van Sani Pass naar onze accommodatie terug, kwamen we nog een keer iets bijzonders tegen! Er stond een auto onder aan de weg. Deze auto had er met geen mogelijkheid naar toe kunnen rijden, maar toen we dichter bij kwamen bleek dat deze auto helemaal in elkaar gedeukt was, de auto was dus naar beneden gerold. Onze gids is gelijk polshoogte gaan nemen en is naar beneden geklommen. Onderaan de klif lag een heleboel troep die uit en van de auto af kwam. Maar god dank bleek er niemand in de auto te zitten. Dat was een hele opluchting! Waarschijnlijk wilde iemand gewoon de verzekering een oor aan naaien.
Verder was het heel erg opvallend dat de weg bijna sneeuw en ijzel vrij was! Ook dat vond ik een behoorlijke opluchting!
Ten slotte hebben we besloten om in plaats van naar Dundee te rijden, daar laat aan te komen en dan nog op zoek te moeten naar een accommodatie. Gewoon maar een extra nacht in Underberg te blijven en morgen vanuit hier naar hluhluwe te gaan. Het is alleen een stukje verder rijden.
Bij aankomst in het hotel , bleek het een stukje warmen en hadden we de mogelijkheid om op onze eigen gazonnetje met een glaasje rozé de zonsondergang te bekijken, het heerlijk op het gazonnetje zitten duurde toen niet lang meer. Direct daarna werd het koud, maar er moesten toch nog wat boodschapjes gedaan worden voor het avond eten.
Terwijl ik foto’s op mijn computer aan het uploaden was, stonden Janneke en Emmy samen te koken en was Wiel heerlijk de haard aan het aansteken We hadden alleen niet veel hout meer, dus zodra het vuurtje uit ging, moesten we naar bed om warm te blijven. Dit maakte ook niet heel veel uit, want morgen ochtend werd het weer vroeg dag, met onze lange rit!

Onderweg naar Hluhluwe, zaterdag 21 augustus
Vanmorgen werden we alweer vroeg wakker, de auto moest worden ingeladen. En het is raar maar waar, wat zagen we daar in Zuid-Afrika? Het had gevroren! Vorst zat op het gras en de auto ramen moesten worden gekrabd. De auto gaf ook aan dat het -3 graden was.
Maar wie denkt dat je een krabber mee gaat nemen op vakantie als je naar Zuid-Afrika gaat, heeft het zeker mis! Dat werd dus een andere manier bedenken. Gelukkig had Emmy het idee om het met een pasje te doen en nog meer geluk hadden we met al die klantenpasjes die ik bij mij had! En fin de ramen waren weer helemaal schoon en onze lange reis begon weer. Onderweg werd ik nog even niet zo lekker, maar na het eten van een boterham ging dat al snel weer,
Na enkele uren kwamen we aan in hluhluwe. Dit is ook een Game reserve park, we zaten nu ook nog in een accommodatie die letterlijk in het park was. Er werd ook aangegeven dat we ls we ’s avonds naar buiten gingen, vooral in de buurt van ons huisje moesten blijven, voor het geval er hyena’s voorbij kwamen.
In de avond hebben we een night game drive gedaan. Dit was toch wel redelijk spannend, je zit dan in een grote jeep en ik moest een grote bouwlamp aan de rechter kant vast houden. Op zoek naar oogjes. In de verte zie je dan diamantjes in iedere keer weer een andere kleur. En als je er dan vol op schijnt kan je het dier zien. Helaas viel onze vangst erg tegen! We hebben alleen een heleboel impala’s gezien, een aantal water buffels, één witte neushoorn en een bush haze.
Eenmaal thuis hadden we nog twee uur om te gaan slapen, want in dit park wordt de stroom afgezet om tien uur. In bed werden we nog een keer opgeschrikt door de vader van Janneke, jongens om het huis lopen hyena’s en bavianen rond! Janneke en ik zaten gelijk aan het raam gekluisterd! En ja hoor ook wij zagen een hyena. Drie kwartier later zijn we toch maar gaan slapen, maar van de spanning stroomde er zoveel adrenaline door ons lijf, dat we het wat moeilijker hadden om te gaan slapen!

Hluhluwe en st Lucia, zondag 22 augustus
De ouders van Janneke waren zo enthousiast, dat ze ons om 6uur hebben gewekt voor een ochtend game drive. Douchen mocht niet, het liefst moesten we nog in onze pyama’s de auto in! Maar gelukkig mochten we dan toch nog in 5 minuten iets aan doen. Dit keer was de drive een stukje beter! We hebben veel meer gezien en dit keer ook dieren die we nog niet eerder hadden gezien. Natuurlijk kwamen de impala’s en de waterbuffels nog een keer voorbij en ook de witte neushoorn, maar de witte neushoorn stond gisteren met zijn kont naar ons toe. Nu hebben we hem ook van voren gezien en wat dichterbij! Verder hebben we nog gezien: Giraffe, zebra’s, kudu’s, wrattenzwijnen, hyena’s en tenslotte een leeuwin.
Na de drive zijn we door gegaan naar st Lucia, want ook het plan om 3 dagen in hluhluwe te zitten, hebben we veranderd! Omdat we hadden gehoord dat st Lucia ook zeker de moeite waard was en omdat het slechts een uur rijden hiervandaan was. St Luvia is een leuk dorpje dat aan de oceaan ligt en bekend staat om zijn schildpadden, krokodillen en nijlpaarden. Ze hebben een park, maar ook een rivier dat om st Lucia heen ligt, waar allemaal dieren in liggen. Na dat we ook hier weer voor een lage prijs een goede accommodatie hebben gevonden, zijn we naar een crocodile farm geweest. Hier waren een hoop krokodillen te vinden, maar was verder niet echt bijzonder. We hadden nog een paar uur over en hebben besloten om het Game reserve in te gaan. Ook hier hebben we weer een heleboel dieren gezien! Vooral veel apen en kleine bokjes (waarvan we de naam nog even aan het uitzoeken zijn) We hebben een hele familie waterbokken gezien en zebra’s, ook de wrattenzwijnen en de waterbuffels kwamen nog een keer voorbij. We hebben een zeldzame vogel gezien, de secretaris en tenslotte hebben we ook nog de zeldzame zwarte neushoorn met een kleintje gezien! Dus het was zeker weer de moeite waard!
Voor vanavond moesten we nog boodschappen doen, want we wilde nog maar een keer gaan braaien, bij de braai kregen we bezoek van drie lieve katjes, die zaten te bedelen om eten.
Na het doen van een spelletje, zijn we weer lekker gaan slapen.

St Lucia en onderweg naar Durban, maandag 23 augustus
Mochten we eindelijk een keer uitslapen van paps en mams, worden we uit onszelf al vroeg wakker! Dat gaf ons de kans om eens een kijkje te nemen op het strand. Waar we nu op een eilandje krokodillen zagen liggen zonnen.
Om 10 uur werden we verwacht bij een boot waar we een rondvaart gingen maken in st Lucia’s River, op zoek naar nog weer andere game. We hebben daar onder andere nijlpaarden gevonden en nog meer krokodillen gespot. Verder nog een heleboel vogels die in Nederland niet voor komen, naast dit alles was het ook gewoon genieten van het zonnetje op de boot! Hopelijk zorgt dit ook voor een klein kleurtje. Bij aankomst op het vaste land zijn we doorgereden naar Durban, omdat we geen reactie meer hebben gekregen van een accommodatie waar we een verzoek voor een boeking hadden gedaan, hebben we besloten om maar gewoon op zoek te gaan naar een accommodatie in Durban. En dan zou dat onze laatste accommodatie zijn voordat we terug keren naar Kaapstad. Met dank aan het geweldige boek, the lonely planet, zijn we bij een accommodatie gekomen dat werd aanbeveelt, waar ze nog een hele 12 bedded dorm leeg hadden staan. De kosten voor een dorm zijn behoorlijk laag, dus daar zijn we dan maar in gegaan. Op advies van onze gastheer en gastvrouw, zijn we naar het casino gegaan om te eten, daar aangekomen kregen we het idee van een mini Las Vegas! Allemaal lichtjes, uithangborden, eettentjes, pinautomaten, enzovoorts! Een extra bijkomend voordeel was dat bij de pizzeria, alle large pizza’s op maandag en dinsdag de helft van het geld waren. Dus daar hebben we heerlijk gegeten, helaas konden de pizza’s niet helemaal op. Bij terug komst hebben Janneke en ik nog een drankje gedaan, maar zijn ook weer op tijd naar bed gegaan.

Durban, dinsdag 24 augustus
Vandaag zijn we Durban gaan verkennen, als eerst zijn we naar het stadion geweest van Durban. Dit stadion is benoemd tot één van de beste stadions ter wereld. Het is groot en heeft veel faciliteiten, het is ook een mooi stadion om te zien. De architect heeft de Zuid-Afrikaanse vlag ter inspiratie gebruikt. De twee strepen in de vlag zijn als bogen over het stadion verwerkt. Het is mogelijk om op de top van het stadion te komen, via de bogen. Aan de ene kant is het mogelijk middels een adventure walk. Aan de andere kant is het mogelijk middels een sky car (oftewel gewoon een lift!). We hebben voor de makkelijke weg gekozen, Toen we op de top aankwamen stond daar een hele klas met kinderen te zingen en te dansen. Deze kids waren een dagje uit met school. Toen de kinderen er achter kwamen dat we met veel plezier zaten te kijken, kregen we hele voorstellingen. Kinderen gingen bepaalde versjes vertellen met hele levenslessen, of dingen die ze hadden meegemaakt verwerkt in versjes. Versjes over dat we allemaal één zijn en versjes over dat lijfstraffen moeten worden afgeschaft. Ook grappige versjes over krokodillen en apen. We hebben erg genoten en werden uitgenodigd om een kijkje te komen nemen op hun school als we in de buurt waren. De school is in Pretoria en Janneke en ik weten niet of we daar nog gaan komen, maar toch leuk! De kinderen moesten op een gegeven moment weer naar beneden, want ze gingen nog meer dingen doen. Wij hebben dus nog even genoten van he uitzicht. Het geen dat ik erg jammer vond is dat je vanaf de boog helemaal niets van het voetbalveld kan zien.
Eenmaal beneden zijn we op een hop on, hop of bus gestapt om vervolgens naart Ushaka te gaan, dit is een centrum met veel winkels. Verder hebben ze er aquariums en dolfijn shows. Je kan er snorkeln, maar ook van waterglijbanen of gaan. Als ik mij niet vergis stond daar de grootste waterglijbaan te wereld of misschien was het alleen van Afrika. In ieder geval, het weer was er niet naar en de bikini’s lagen nog thuis, dus dat hebben we overgeslagen. Terug in de bus zijn we doorgereden naar victoria market. Hier is het erg bruisend, overal mensen, overal marktkraampjes, het is er vies en het voelt niet veilig. Ik heb daarom ook geen foto’s gemaakt, ik was te bang om beroofd te worden van mijn camera. Ik ben één keer beetgepakt door een jongen die “So in love” was met mij. Hmm… Vanaf dat moment moesten Janneke en ik voor de ouders van Janneke blijven lopen. Toch was het wel een ervaring! Het vreselijkste vond ik hokjes die vol met kippen zaten! Die continue bleven kakelen en allemaal aan 1 pootje vast zaten aan het kooitje, dus überhaupt geen vrijheid hadden. Sommige pootjes waren er af en de kippen zagen er niet goed uit. Ik had de neiging alle kippen vrij te laten. Maar ik had geen zin in problemen en ik ben niet van greenpeace. Omdat Janneke nog nooit een moskee had bezocht, stond er op haar lijstje, het bezoeken van de moskee in Durban, dit zou de grootste moskee van het zuidelijk halfrond. Ik had er echter een beetje mijn twijfels bij! Helaas was het bidden net begonnen en moesten we dus een half uur iets anders gaan doen. Er stond ook nog een kerk in de buurt, dus hebben we daar de veiligheid en rust maar even opgezocht. In de moskee kregen we veel uitleg over de moskee en over het geloof, in de wasplaats zwommen vissen (dat vond ik het meest interessant van het hele bezoek).
Door naar de workshop, hier zouden leuke dingen te zien zijn. Voor de workshop stond een hele grote groep mensen in een rondje om een podium heen. Op dit podium stonden 3 mannen die de boel aan het vermaken waren. We zijn er even bij gaan staan om te zien wat ze aan het doen waren, maar we vielen als enige blanke in een hele groep donkere mensen, wel erg op! De aandacht werd dan al snel op ons gericht door de “komedianten” En bleven continue grappen over en om ons maken. Janneke voelde zich er door bedreigt en wilde weg, ik vond het ook niet prettig en daarnaast is het niet leuk om voor schud te worden gezet. Dus ben ik Janneke achterna gelopen. De ouders van Janneke kwamen ons achterna en we zijn maar snel weer doorgelopen tot we weer bij een bus halte aangekomen waren. Het werd al laat en er waren geen dingen meer die we wilde zien, dus zijn we voor het avond eten maar terug naar het casino gegaan, hier hebben we heerlijk gegeten van een buffet met een grill, curries, pizza’s, noem maar op.
Weer bij het appartement aangekomen hebben we gezellig in de tuin bij een vuur met de gastheer en gastvrouw wat gedronken. Ze hebben ons ook weer veel verteld, morgen gaan we bijvoorbeeld naar de valley of 1000 hills en daar hebben ze ons wat tips over gegeven.

Durban Valley of 1000 hills, woensdag 25 augustus
Het is alweer onze laatste dag! Vandaag zoals gezegd naar de Valley of 1000 hills. Eerst maar eens naar een echte zulu dorp. Daar kregen we een rondleiding en een dans te zien. Dat was erg leuk om mee te maken. Daarna zijn we doorgegaan naar een winkelcentrum dat erg leuk zou moeten zijn, maar dat viel ons een beetje tegen! Volgens de lonely planet moesten we wat gaan eten bij pot and kettle, dus dat was onze volgende bestemming voor de lunch. Met een schitterend uitzicht heb ik een heerlijke peppersteak pie gegeten, met als nagerecht een heerlijke brownie. Met daarbij een lekkere fles wijn. Daar hebben we echt heerlijk genoten! Verder hebben we nog een mooie route gereden door de valley, maar we hebben het niet te laat gemaakt, want we wilde bij onze accommodatie (omdat het nu heerlijk weer was) een duik nemen in het buiten bad! In Durban aangekomen, bleek het daar verschrikkelijk te waaien. En vond ik het maar koud. Terwijl ik mijn lange broek en vest aan het aantrekken was, waren Janneke en haar vader toch het water ingesprongen! Hoofdschuddend verklaarde ik ze voor gek, maar ze hadden wel even lol gehad! Het werd tijd om onze koffers te gaan ordenen, wat willen we nu mee nemen naar Kaapstad en wat mag met de ouders van Janneke in de auto mee naar Kaapstad? Gelukkig gingen mijn slippers net vandaag pas kapot. Ik heb er nog heel de vakantie op kunnen lopen en het scheelt nu weer bagage! Eenmaal alles ingepakt hebben we, omdat we nog vol van de lunch waren, gedineerd met een cakeje en hebben we onder het genot van een flesje wijn nog een leuk kaart spel gedaan. En zijn uiteindelijk het bed in gedoken.

Durban-Kaapstad, donderdag 26 augustus
Vandaag zijn we nadat we de auto helemaal hebben ingepakt, naar het vliegveld gereden. Om vervolgens op het vliegtuig te stappen terug naar Kaapstad. Na een korte vlucht van 2 uur en 10 minuten kwamen we aan in Kaapstad, waar we werden opgewacht door iemand van Khaya en die ons heeft weggebracht naar ons appartement. Het is een heel mooi en luxe huis. Nu zijn we nog met z’n 2en en van het weekend komt er een meisje bij, die we al hebben ontmoet. En een jongen, die we nog niet hebben ontmoet. En over een paar weken komt er nog iemand, maar daar weten we nog weinig van. Onze straat is geheel omheind en beveiligd, dus hartstikke veilig. De buurt is ook heel netjes, tegenover ons huis staat een giga mall! Daar kunnen we genoeg shoppen! En midden in zit een bioscoop. Het enige vervelende is dat we geen internet hebben thuis en dus iedere keer in een café tegenover moeten internetten.

Nou lieve mensen, van nu af aan ga ik regelmatig een verhaal posten.

Liefs!